LETTERKUNDIGE

POËZIE

Fossiel (1969)

Het dagelijkse feest (1970)

In de klok van de machine tikt een mens (1973)

Vergeten grens (1974)

Elixir d'Anvers (1976)

De sprekende gelijkenis (1978)

Gedichten van de jonkvrouw met de spade (1978)

Een dichteres is ook maar een poes (1982)

Rui (1986)

Naar Emily (1992)

Blind vuur (1995)

Tussen water en wind (1998)

Afscheidsliedjes (2001)

Weerwerk (2002) bibliofiel,

met zeefdrukken van Tania Rens

Als later dan nog bestaat (2003)

met reproducties schilderijen Rachel Baes

In aanraking (2004) verzamelbundel

Het vlas komt in de blomme (2006)

met foto’s van Régine Ganzevoort

In de laai van het vuur (2007)

met reproducties beeldhouwwerk Camille Claudel

A capella: antología selecta (2007)

tweetalige bloemlezing: Nederlands en Spaans

vertaling van Fernado García de la Banda

Keerpunt (2009)

In Einem Atemzug-In Één Adem-In One Breath (2011)

drietalig: Nederlands, met Duitse

en Engelse vertaling (Fred Schywek, Annmarie Sauer)

Drempeltijd (2011)

Nabloei (2013)

Zangvlucht (2016)

Intermezzo (2019)

Nabeelden (2021)

Vertaalde gedichten van Dickinson, Plath, Hadewijch en Chédid.

Vier delen van haar dagboekfragmenten verschenen onder de titel Souvenirs ( 2014-2021)

PROZA

Verhalen van de jonkvrouw met de spade (1964)

Bongobloesembloed (met Max Kazan, 1966)

De houtworm (1970)

Het stenenrijk (1973)

Een kleine zeeanemoon (1975)

Parfait amour (1979)

Het zomeruur (1984)

Karen (1985)

Requiem (1987)

De lichtvoetige Amazone (2000)

Souvenirs

Aantekeningen in de loop van de tijd (2014)

Souvenirs (II) (2017)

Souvenirs (III) (2019)

Souvenirs (IV) (2021)

Souvenirs (V) (2025)

TONEEL

Camera Kraamkliniek (1967)

De fiets (1971)

De ladder (1971)

Best mogelijk (1975)

Reis vandaag niet naar Amerika (1971)

De blauwe uniformen (1974)

Nacht in Ekely (1983)

HOORSPELEN

De nachtwandelaar 

gebaseerd op Edvard Munch (evenals Karen en Nacht in Ekely)

De mythe van Amherst 

gebaseerd op Emily Dickinson (evenals Naar Emily)

Brief in november 

gebaseerd op Sylvia Plath

Drie vrouwen: een Hoorspel of Gedicht voor Drie stemmen

van Sylvia Plath (vertaling)

VERTALINGEN

Mijn uren zijn met schaduw gehuwd

(tweede druk 2001) selectie uit Collected Poems van Sylvia Plath

Zie, de duisternis lekt uit de scheuren (2003)

tweede selectie uit Collected Poems van

Sylvia Plath

Goedemorgen, Middernacht (2005)

selectie uit Collected Poems van Emily Dickinson

Bestaan is een zegen voor mij (2015)

selectie gedichten van Andrée Chedid

Brief aan de geliefde omtrent de dood (2018)

vertaling van Lettre à la femme aimée au 

sujet de la mort van Jean-Pierre Siméon

Het lied van de Sint-Paulusstraat en andere gedichten (202

vertaling van La chanson de la rue Saint-Paul van Max Elskamp

Alle eindige dingen openbaren oneindigheid (2025)

vertaling van een selectie gedichten van Theodore Roethke

HERTALING

Minne is wonderzoet in al haar stormen (2002)

selectie uit Mengeldichten en

Strofische gedichten van Hadewijch

BLOEMLEZING

Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis

(40 dichteressen uit Nederland en Vlaanderen)   

(2000) samenstelling Hannie Rouweler

& Lucienne Stassaert

LITERAIRE PRIJZEN

Poëzieprijs van de Vlaamse Gids (1974) -

dichtbundel Vergeten grens     

Visser-Neerlandiaprijs (1975) 

- toneelstuk Best mogelijk

Poëzieprijs van de Vlaamse Poëziedagen Deurle (1977)

- dichtbundel De sprekende gelijkenis

Arkprijs van het Vrije Woord (1979) 

- roman Parfait Amour

Provinciale Prijs voor Letterkunde (1994) 

- dichtbundel Naar Emily

Dr. Ferdinand Snellaertprijs (2008)

- dichtbundel In de laai van het vuur

PLASTISCH WERK

Meervoud van blauw (2012)

met een voorwoord van Roger de Neef

 « Lucienne Stassaert heeft in haar rijke carrière als dichteres veel verschillende paden bewandeld die uiteindelijk leidden tot een zeer sterke, zelfbewuste, originele poëzie met grote gevoeligheid voor de mogelijkheden, maar ook grenzen van taal – taal zonder opsmuk of irrelevante details; uitgepuurde poëzie, zeg maar, waarin vele boegbeelden of mentoren als dramatis personae werden opgevoerd met wie Lucienne Stassaert zich dan ook deels identificeerde, en dit vooral om het proces dat die paradigmatische personages hadden doorlopen (ik denk aan spirituele gidsen zoals Hadewych, Sylvia Plath, Aphra Behn en Emily Dickinson), om dat proces verder uit te diepen, om het te continueren in een nieuwe, heel eigen richting.»
 « De indruk die ik krijg is dat Lucienne Stassaert aan een weefgetouw zit, waarvan ze de draden steeds opnieuw uit elkaar haalt, om de figuren die ze eerder geweven heeft nog maar eens ongedaan te maken, en uit te zoeken of de creatie van nieuwe figuren en vormen aan de orde zijn.»
 « Wat mij opvalt is de overdrachtelijke veelkantigheid van de notie dood. Dood wordt, a.h.w., elke transformatie in ons leven. Elk afscheid nemen. Ik had het over een vector. Dood is het eindpunt van de vector. Het beginpunt is elk nieuw moment van transformatie.» « Pijn wordt schoonheid, dood wordt niet langer een gevreesd eindpunt, maar een bestemming, of sterker nog, een inwijding in een ultieme werkelijkheid, een excuus tot onthechting ook, tot het ervaren van een afwezigheid die ook aanwezigheid kan worden. Het is de omgang met die zeer moeilijke paradox die deze poëzie zo magnetisch maakt, en Lucienne Stassaert als een mystica doet verschijnen voor ons.» Bart Stouten
 

« Telkens hangt zij haar gedichten op in de leegte van de pagina. Blad na blad worden de woorden op rij, waaruit die verzen bestaan, omzoomd door het wit, voor en na en tussen elke regel, het geheel van de tekst - het boek- aangerand, omrand door het wit van de stilte.Je mag dus stellen dat Lucienne ervaring heeft met de roep en de roeping van de taal zelf als onze gemeenschappelijke woonruimte en evenzeer met de keerzijde van de taal, de stilte.». Roger de Neef